روزگاري که تو بودي و عشق تو
روشنايي دلم از تمام روشنايي هاي شهر بيشتر بود
اما اکنون چراغ هاي خانه روشن است و چراغ هاي دلم خاموش
به ستاره هاي اسمان هم گفته ام اگر خاموش باشند غمي نيست
چون به تاريکي و خاموشي عادت ديرينه دارم
قلب مرا نگاه کن!!!
پر از درد و غم است
