سلام

موقعي كه احساس كنم به بن بست رسيدم :

آماده دگرگوني ميشم . دگر گوني هايي كه برام رخ مي ده را سپاس مي گم .

با تكيه بر تغيير ، لبه ي زندگيم رو محكم به چنگ مي گيرم .

اجازه مي دم آغازهاي جديد سر بر آورن .

مي گذارم تناوب ، برابري و دگرگوني رخ بده .

از تاثير متقابل گمان و احتمال استقبال مي كنم .

طرح ها و نقشه ها و برنامه ها رو كناري مي گذارم .

با اين شناخت كه زندگي هم فعال و هم داراي پيوند هاي دو جانبه ست .

دست افشاني مي كنم و مي دونم كه در زندگي نقشي دارم سازنده و متنوع تر از آنچه فكر مي كردم .

خلاقيت متغير زندگي در لحظه هاي شكوفاييش رو سپاس مي گم .

همه ي اينا وقتي تحقق پيدا مي كنه كه در اون لحظاتي كه مي گي- و همه مون يه جورايي تجربه ش كرديم يا مي كنيم - بدونم خدايي كه منو خلق كرده بينهايت مهربونه و بخشنده و دوستم داره و تنهام نمي ذاره و بيشتر از هر معشوقي بهم عشق مي ورزه .

دوست غزيز

وقتي تنهام احساس مي كنم وقت عشق بازي با خدا رسيده و هر چه تنهاييام بيشتر مي شه خودم رو به خدا نزديكتر مي بينم .

اميدوارم قدر تنهايي هاتو بدوني .