دنیای من پر از عکس و حرف نگفته

سلام دوستان گلم مرسی از نظراتتون یه شعر می زارم یکم روش فکر کنید همین

عمری همه از فریب گندم گفتیم

از کاسه بی نصیب گندم گفتیم

ار وسوسه های ادم و حواها

رویای وصال سیب و گندم گفتیم

از این که چرا همه زمینی شده ایم

از خواهش ناشکیب گندم گفتیم

با حرص و ولع هزار نان دزدیدیم

از ادم نا نجیب و گندم گفتیم

وقتی که خدا صدایمان می زد باز

از وسوسه فریب و گندم گفتیم